Mamma hier, pappa daar
-Je ouders: ‘t is beter zo’-
zo voelt het anders echt niet
-vrienden: 2 kamers, 2x jarig -
maar wordt je daar gelukkig van?
niemand die beseffen kan, wat het met je doet
je mamma, hier je pappa daar…
je zegt het niet, maar mist hem wel
vooral de kleine dingen..
‘weltrusten’ of hoe was’t op school,
die je ineens niet meer te horen krijgt
’t onterechte gevoel van schuld…
dat nooit helemaal verdwijnen zal
en dat terwijl zij het zijn, die je dit hebben aangedaan
en dat mocht ik niet zeggen…
-’t beter zo!!-
ja vast!…
niet voor mij, voor jou misschien?