Aan het einde van het zijn gekomen
Te exploderen in duizend fragmenten
Versmelten in het schuim van de branding
Tot de eeuwigheid genomen
Willoos meegevoerd in een woeste stroom
Zuigende kolken ritme kennen geen genade
Seconden, ontastbaar blijven me ontvluchten
Realiteit blijkt een lang vergeten droom
De beelden van de laatste zucht vervagen
De laatste oogopslag naar de hemel geslagen
Leven voor de liefde opgegeven
Maar liefde… is nooit op komen dagen