laat me (of net niet)
spreek niet, maar zwijg
ik wil geen poging tot begrijpen
geen lieve woordjes als troost
laat me maar verzwelgen
in zielig zelfzelfmedelijden
zwijg alsjeblieft niet, spreek
probeer me dan toch te begrijpen
geef me wat woorden van troost
sleur me uit deze zelfgezochte hel
en toon me dat simpele geluk
spreek noch zwijg
ik wil gaan, maar nergens heen
wil niet dat je bij me blijft
zolang je me maar niet
alleen laat
ik wil geen poging tot begrijpen
geen lieve woordjes als troost
laat me maar verzwelgen
in zielig zelfzelfmedelijden
zwijg alsjeblieft niet, spreek
probeer me dan toch te begrijpen
geef me wat woorden van troost
sleur me uit deze zelfgezochte hel
en toon me dat simpele geluk
spreek noch zwijg
ik wil gaan, maar nergens heen
wil niet dat je bij me blijft
zolang je me maar niet
alleen laat
Reacties op dit gedicht
| anne(14): | Dinsdag, oktober 07, 2003 16:22 |
| Mooi, verwarrend maar toch logisch. Je wilt niet alleen zijn, maar ook metrust gelaten worden. Heel mooi! Liefs anne |
|
| marcella janssen: | Dinsdag, oktober 07, 2003 14:06 |
| heel erg mooi verwoord, het is recht uit het hart. | |
| jazzzz: | Dinsdag, oktober 07, 2003 12:57 |
| heel knap verwoord!! liefs, |
|
| Plukkie: | Dinsdag, oktober 07, 2003 09:10 |
| Klasse, je treft hiermee de kern van depressie ... Heel erg knap gedaan. Liefs, Pluk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beats | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||