Somberlust
Je stilt mijn zwijgen
en dicht me toe:
dwaas, zeg wat je denkt,
doe wat je voelt
en vertrouw
op mijn zoenend bezweren
van onduldbare geheimen.
Je daagt me uit
en wiegt me wankel
boven de afgrond
van zoveel angst om niets,
angst die me vervloekt
om wat ik aan verlangen mis.
Ik loop leeg en val
in de troost van je armen
en waan me thuis
in kinderlijk vertoon
van blozend verdriet,
weeën die tranen baren.
Ik lik het gruis
dat schrijnend wrijft
in de wonden
die je mij geopend hebt
en daarna sluit
in koesterend plagen.
Ik stik in je
als je zo bent,
de goden verzoekt
uit naam der liefde
en alles verlangt
wat ik je vergeef.
en dicht me toe:
dwaas, zeg wat je denkt,
doe wat je voelt
en vertrouw
op mijn zoenend bezweren
van onduldbare geheimen.
Je daagt me uit
en wiegt me wankel
boven de afgrond
van zoveel angst om niets,
angst die me vervloekt
om wat ik aan verlangen mis.
Ik loop leeg en val
in de troost van je armen
en waan me thuis
in kinderlijk vertoon
van blozend verdriet,
weeën die tranen baren.
Ik lik het gruis
dat schrijnend wrijft
in de wonden
die je mij geopend hebt
en daarna sluit
in koesterend plagen.
Ik stik in je
als je zo bent,
de goden verzoekt
uit naam der liefde
en alles verlangt
wat ik je vergeef.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Woensdag, oktober 15, 2003 13:44 |
| mmmooi, zoenend bezweren mmmooi! | |
| MayadeBij: | Woensdag, oktober 15, 2003 13:21 |
| En Anton schiet raak (recht in m'n hart) Diepe buiging met 1 vinger omhoog (want zo hoort dat, bij plagen) Geweldig gedicht weer! (meeerrrrrrrrrr!!!) SMAKKA, | |
| Anton van Amerongen: | Woensdag, oktober 15, 2003 12:45 |
| Bedankt stompie, voor je commentaar. Alhoewel 'ik stik in je' metaforisch is bedoeld (je overdondert of beklemt me, ik kan geen uitweg vinden) heb je een punt dat het wat ongelukkig valt. Ik zal iets aan de volgorde moeten doen en ook duidelijker moeten maken wat ik met 'vergeven' bedoel - in feite is het onmacht. Groet, Anton |
|
| Stompie: | Woensdag, oktober 15, 2003 12:35 |
| Openen-sluiten-stikken is geen goede volgorde. Verder een mooie beschrijving van hoe een depri weinig heeft aan een bepaald soort 'opfleuren'. Alleen de laatste regel. Lijkt te zeggen: 'ik vergeef je dat allemaal' en dat is een sisser na 'ik stik in je'. Je bedoelt waarschijnlijk: alles verlangt wat ik maar kan vergeven (= weggeven). Om de dubbelzinnigheid te bewaren - ik neem aan dat 'vergeef' er niet zómaar staat - kun je zeggen: en alles verlangt dat ik maar kan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||