Donkere wolken passeren mijn wanhoop
Voor de zon verschijnend over berg en dal
Geschrokken van de angst die van me afdroop
Brokkelt de passie naar benee
Een vernauwend eigenbeeld
Verbannen over de helse zee
Grauw en verlaten diepte duiken
Obstakels overtreffen met de uitgelopen kracht
Mijn vingers met mijn neus mee ruiken
Door betastelijke geuren
De strijd met de eeuwige rijkdom
Slaat me neer met bonte kleuren
Armoe brengt me naar de berg
En kaatst de bal weer net zo terug
Ik ga verder door been en merg
Tot het vermoeide me opbreekt
Natuur is de laatste redding
Tot ook zij, zich wreekt..