Een eeuw lang
Ik kijk naar een foto van mijn oma lang gelee.
Daar staat ze met een glimlach, wat lijkt ze toch tevree.
Naast haar staat statig een monument van een man.
Ik ken hem, men zegt zelfs: “Jij hebt er wat van”.
Dan ben ik trots want ik weet hij heeft goed geleefd.
Dan denk ik plots; die man heeft echte liefde beleefd.
Zou het lot mij gunstig zijn
of moet ik op zoek.
Nog even en mijn hart doet pijn
want het krijgt maar geen bezoek.
De foto waar ik naar kijk, staat er maar net.
‘s Avonds kijk ik ernaar, dan ga ik naar bed.
Onze grootouders hebben zeker slechte tijden gehad,
maar ze hadden elkaar, dat was meer dan zat.
Wat moet dat toch magie zijn geweest, maar dan in het echt.
Dat wil ik ook; die glimlach en een band zo hecht.
Maar zou het lot mij gunstig zijn
of moet ik op zoek.
Nog even en mijn hart doet pijn
want het krijgt maar geen bezoek.
En ik denk aan jou
jij hoort in het plan
wat denk je ervan,
om net zo lang
op een foto staan
of ben je bang.
Bang om te leven
een eeuw lang met mij,
dit is ons lot
hou je van mij?