In mijn hoofd en lichaam woedt een storm
Die jij teweeg hebt gebracht,
Ik ben er overdag niet bij met m’n hoofd en
Lig te woelen in de nacht.
De zachte klanken van muziek verwarmen
En verwarren mij,
Ik alleen schijn ze te horen
En de reden, de oorzaak? Dat ben jij.
Met tonen zo onbeschrijflijk mooi
vol hoop en passie,
Begin ik te verlangen
Naar de beelden die ik in gedachten zie.
Een enkel woord is nog teveel
Voor twee gelijken,
Ze zien elkaar aan en weten genoeg
Hoeven niet te spreken om elkaar te bereiken.
Hoewel mijn hoofd de strijd aangaat
Met mijn hart,
Zal mijn hart zich niet laten overreden,
Ondanks in het verschiet misschien tranen en smart.
Nu is dan de tijd daar,
het moment is gekomen
Om afscheid te nemen,
En verder te leven als in de mooiste dromen.
Misschien zullen de verschillen
Ons breken na verloop van tijd,
Maar het is nu wel duidelijk
Dat ik je niet laat gaan zonder strijd.