Omsloten door een slaapzak, niemand naast me. Op tien meter afstand zij.. krom gevoel omdat het ook anders is geweest. Voelt ze daar niet precies dezelfde vreemde gevoel in haar maag? Vreemd gevoel besluipt mijn ondermaag.. Weg! Weg wil ik! weg uit deze gemaakte vrolijke sfeer. Met een slaapzak om mijn lichaam loop ik rond. Bosgeur heeft wel iets verlichtends. Des te verder ik loop, hoe meer ik me verlost voel van haar. Haar leegte opvullen met iets anders dan pijn. Met imuniteit, totaal in harmonie met mijzelf. Plots tot de eigenaardige conclusie komen dat ik ook zonder haar kon. Mijn linkervoet voor in richting van het onbekende, tussen de maïsvelden met mijn slaapzak op mn schouder, tot een open plek. Puur geluk kijkend, door mijn ogen naar komende sterren..