Alleen op mijn kamer denkend aan jou,
krijg ik tranen in mijn ogen,
kan ik niet slapen van de pijn.
Dat ik nu niet bij je kan zijn,
zal die pijn verhogen,
ondanks dat ik je compleet vertrouw.
De zorgen worden meer en meer intens.
Ik zou voor je willen zorgen,
liever vandaag dan morgen,
omdat ik van je hou als mens.
Jij leidt je eigen leven
en maakt zelf de besluiten,
dat is een feit, gegeven,
en daar blijf ik echt wel buiten.
Maar je weet verdomme niet wat je me aandoet.
Hoe erg het me raakt in mijn gevoel.
Al heb ik het wel tegen je gezegd.
Zonder jou voel ik me zo slecht.
Je weet zelf wel dat ik nu bedoel,
Dat ik nu weer een nacht zonder jou moet.
Pasje 18-6-2003
katja: | Donderdag, oktober 23, 2003 16:31 |
heel erg mooi... ik hoop voor je dat je die pijn en eenzaamheid op dit moment niet voelt. liefs katja |
|
Auteur: Pascal Janssen | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2003 | ||
Thema's: |