De stappen die ik zet,
Ongemerkt geleidelijk
met een schijn van tijdelijk
de stappen die ik zet
van mijn geboorte tot het bed
waarin ik dood en lijdelijk
mijn laatste afdruk zet.
Daartussen wandel ik maar wat
in onvoorspelbaar gaan
zonder te lang stil te staan
bij wat de wijzen zeggen dat
‘t rechte pad is van de deugd.
Maar door de kronkelweg te gaan
waarlangs de schoonste ranken
zich kommeren om ‘t aards bestaan
en niet voortdurend janken
is het leven mij een vreugd
waarvoor ik het moet danken.
Koos 11-11-2003