Nu weet ik het niet meer
Ik ben het spoor bijster,
ik had alles toch op een rij,
van jou was ik toch helemaal vrij,
maar opeens ben ik niet meer zo blij,
en word ik met twijfels geteisterd.
Alles was mij toch helemaal duidelijk,
maar nu ik je weer heb gesproken,
nadat we al waren verbroken,
begint het van binnen zomaar te koken,
en voel ik me zo slecht, eigenlijk.
Ik weet niet meer wat ik denk of voel,
ik mis ons samenzijn,
ik mis onze gein,
en ik mis zelfs onze pijn,
misschien snap je wat ik hiermee bedoel.
Na jou kwam mijn leven in een stroomversnelling,
op puinhopen kan ik niet bouwen,
ik kan niet opeens van een ander houden,
want dan mis ik jouw vertrouwen,
en nu staat alles dus op een helling.
Pasje 15-8-2003
katja: | Maandag, november 17, 2003 17:15 |
dat ken ik... en iemand uit je hoofd zetten is idd een stuk moeilijker dan het lijkt, vooral als je nog veel om iemand geeft. erg mooi geschreven. liefs katja |
|
Wheelgranny: | Zaterdag, november 15, 2003 00:23 |
Kende ik deze al? Er straalt nog steeds verwarring uit. Maar al weer even geleden. Liefs en xxxjes Moederke |
|
jezzica: | Donderdag, november 13, 2003 02:13 |
zomaar iemand uit je hoofd zetten gaat niet altijd zoals je wil. Hierdoor raak je in de war geloof mij maar hopelijk heb je alles snel weer op een rij kus Jezzica |
|
M@ri@: | Donderdag, november 13, 2003 00:35 |
...val stil bij dit gedicht met zoveel gevoel belicht sterkte ermee Pascal en warme groet *boselfje* |
|
Queen759: | Woensdag, november 12, 2003 21:50 |
Och lieverd toch Denk maar aan mij...komt alles goed..:D Kus |
|
Auteur: Pascal Janssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2003 | ||
Thema's: |