Langzaam
Langzaam zeult ze zich de trap op
trekt zich aan de leuning op
weer een nacht alleen gaan slapen
liever bleef ze op
Krakend stapt zij nu haar bed in
naast haar steeds die lege plek
zal ze nooit aan kunnen wennen
langzaam wordt ze bijna gek
J.Hoogendam
13-11-2003
H.J.: | Zaterdag, november 15, 2003 21:54 |
misschien eenzaam Jannie, maar echt niet alleen. kus H.J. |
|
Boudaatje: | Donderdag, november 13, 2003 21:47 |
Hierop weet ik geen woorden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het vol gevoel vind, en prachtig...kon de prachtheid van je gedicht maar de lege plek in je hart vullen. knuffels Boudaatje |
|
*Shanti*: | Donderdag, november 13, 2003 08:48 |
Het lijkt echt heel erg als je alleen verder moet. Sterkte, namasté, Shanti |
|
jackie53: | Donderdag, november 13, 2003 08:20 |
Het is precies zoals jij het beschrijft,ik zit in de wijk om zieken te verzorgen en kom dit vaak tegen ,heel erg. liefs Jackie53 | |
janssen: | Donderdag, november 13, 2003 07:29 |
prachtig en gevoelvol geschreven, Proficiat wilhelm |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2003 | ||
Thema's: |