Vervaagd door vlammen
in een zee van vuur
het laatste uur
heeft geslagen
en wacht op tijd
die een sprong zal wagen
maar al mijmerend
vullen regels zich
met klaagzinnen
en kunnen de gedachten
de bedoeling van ‘even’
niet meer verdragen
In afwachting
wordt naar het onzekere
gegrepen
maar de tijd
heeft het nimmer
begrepen
De sprong
in de afgrond
geteld op kinderhandjes
zal het verband
al tonend breken
nadat de tijdbreuk
de leugen
met de waarheid
heeft vergeleken
Boudaatje: | Woensdag, november 19, 2003 22:57 |
vind wel een zwaarhoudende dichtie maar wel mooi geschreven en graag gelezen. knuffels Boudaatje |
|
Ninandra: | Woensdag, november 19, 2003 18:29 |
Triest boeltje, alhoewel er toch wel iets hoopvols in zit! Vind t ontroerend.. ook geteld op kinderhandjes .. Mooi meissie! DIkke kus, |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2003 | ||
Thema's: |