Ben omgeven door
een muur van eenzaamheid.
En in de hel van de gevangenis,
van zelfbouwsel,
die ik steen per steen optrok.
Omdat ik als gevolg van,
pijn en verdriet,
me onbereikbaar maak
voor elke vorm van
Liefde of vriendschap.
Me weer afsluit voor al
wat toch geestelijk
Waardevol is.
Maar ooit zal die muur
weer open breken,
en zal ik het licht zien,
doorheen de barsten.
Eric Van Aelst: | Maandag, november 24, 2003 21:45 |
Net zoals je hem opbouwde, steen voor steen. Net zo zal je hem zelf weer afbreken Bieke! Neem je tijd! Liefs, |
|
Oorlam: | Zondag, november 23, 2003 17:22 |
zeker absoluut! ik zie echt al licht bieke, allicht! | |
de nifter: | Zondag, november 23, 2003 13:21 |
zal ik dan maar alvast het licht aandoen? | |
Hans Winter: | Zondag, november 23, 2003 12:39 |
in gemis begint het verlangen dat langzaam muren licht laat maken. groet, hans |
|
green eyes !: | Zondag, november 23, 2003 02:16 |
ik stuur de bouwvakkers naar je toe om de muur te slopen, kop op hoor, knuffie marina |
|
Pascal Janssen: | Zondag, november 23, 2003 00:05 |
Die muur kun je alleen zelf doorbreken, maar neem je tijd en vrees niet dat het doorbreken je niet zal lukken, want doorbreken kun je echt wel. Sterkte liefs Pasje |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2003 | ||
Thema's: |