Ik dool weer rond,
hier aan het water.
In de hoop mijn kracht
terug te vinden.
Maar hoe ik ook zoek,
Ik vind niet eens
een schim.
Hoor enkel de stem
van mijn geweten
Die me het zwijgen oplegt,
mijn verdere leven.
Loop weer terug,
en ik merk,
Dat er weer een stukje
in mij sterft.
Ik lijk wel verdoofd,
Want ik had niet
eens in de gaten,
Dat de regen zich
mengde met mijn tranen.
Vraag me af,
in hoeverre ben ik al dood
Eric Van Aelst: | Zondag, november 30, 2003 23:22 |
Toon Hermans: Sterven doe je niet ineens, maar telkens weer een beetje. Liefs, |
|
Hans Winter: | Donderdag, november 27, 2003 23:09 |
ook in wanhoop wandelend zonder antwoord bij niemand iets horen is woelig te beleven, dood is het gevoel niet meer tot beven geroepen kunnen worden. hans |
|
Wheelgranny: | Donderdag, november 27, 2003 22:27 |
Zodra jij jezelf ervan kunt overtuigen, dat je ook kan en mag genieten in je leven, ondanks ook alle verdrietige en moeilijke dingen, dan zul je intenser gaan leven. En zoals Shanti ook al zegt: Jij bent niet dood, maar je gevoel sterft een beetje...! Ik wens je veel sterkte in het proces naar levensvreugde! Liefs Wheelgranny |
|
Ninandra: | Donderdag, november 27, 2003 20:04 |
:(( Droevig... Kom op! Je voelt je misschien niet al te levendig, maar dood ben je pas wanneer je adem is bevroren! Sterkte en veel liefs, |
|
*Shanti*: | Donderdag, november 27, 2003 16:16 |
Jij bent niet dood, maar door al het verdriet sterft steeds weer een stukje gevoel in jou. Jij alleen kunt dat proces stoppen en weer volledig gaan leven! Kom uit de slachtoffer-rol, laat "arme-ik" los en geniet weer! Ik gun het je van harte!! Liefs, namasté, Shanti |
|
de nifter: | Donderdag, november 27, 2003 13:28 |
bah!! helemaal niet hoor. kop op! zoek wat activiteiten die je leuk vind ofzo om weer een beetje op de rails te komen | |
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 27 november 2003 | ||
Thema's: |