En ik zag de bloemen lonken
een spel der natuur
kaarten op tafel
brachten schaduwen op een grijze muur
Tussen stoel en kast
zocht ik de weg naar het boek
de plaatjes die me zo dierbaar waren
een prent tegen de muur van een oude bioscoop
Mooi was ze
bij nachtelijk uur droeg ik haar, mijn pianiste
wiens muziekwerkjes ik zo aanbad
Door velden met zonnebloemen
en klavertjes vier
haar dans, de kus die ze
me ooit gaf
Zonnestralen waren het
een tik op de snaren
van een contrabas
Die me ooit leidde
door het pianoconcert van Chopin
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2003 | ||
Thema's: |