Daar lig ik.... stervend op het zand.
Mijn voeten liggen nog in het water.
Het is koud....zo ontzettend koud hier in de branding.
Maar ik kan niet meer, elke druppel kracht lekt weg.
Heb jarenlang gezwommen tussen de wilde golven.
Zoekend naar iets wat ik niet heb kunnen vinden.
Zelfs de bodem heb ik vele keren verkend.
Maar zelfs daar kon ik niet vinden wat ik zo erg mis.
De nacht heeft me zojuist beslopen in alle stilte.
Ironisch, dezelfde nacht als ik leef is waar ik sterf.
Mensen hebben me het licht proberen te wijzen.
Maar ogen die speuren zien niets anders dan hoop.
Het water komt nu tot aan mijn lippen.
Nog een golf en ik ben voorgoed verdwenen in het water.
Slechts een laatste ogenblik in stilte is mij vergund.
Vind me.....red me van deze koude stilte....