De harde ik, wordt de
Kwetsbare ik.
In gedachten streel ik je handen,
En voel je zachte huid.
Buiten wordt het kil en stil,
In mij wordt het eenzaam.
En wat me rest zijn
Mijn gedachten over jou,
En de kille stilte om me heen.
Hendrik Jan: | Vrijdag, april 30, 2004 00:46 |
mooi gedicht! Recht uit het hart! |
|
wellieke: | Dinsdag, januari 13, 2004 18:41 |
mooi gedicht, maar de vleermuizen- achtergrond verpesten het gevoel dat bij het gedicht hangt, srr.kusjes |
|
Eric Van Aelst: | Woensdag, december 10, 2003 09:52 |
Die kilte maakt weer plaats voor nieuwe "warmte". Liefs, |
|
Frans07: | Donderdag, december 04, 2003 22:34 |
Herkenbaar! Liefs Frans |
|
*Shanti*: | Donderdag, december 04, 2003 17:53 |
Verwarm jezelf met je innerlijke licht, dat zal de kilte verdrijven en in de stilte klinkt dan weer een lied: ik kan het leven weer aan, ben weer blij met mijn bestaan... Sterkte, namasté, Shanti |
|
jackie53: | Donderdag, december 04, 2003 15:49 |
Probeer je niet te kwetsbaar op te stellen,zoek mensen die je warmte geven,dan voel je je niet zo eenzaam. heel veel liefs xxjackie53 |
|
green eyes !: | Donderdag, december 04, 2003 15:39 |
graag gelezen, ;) liefs marina |
|
de nifter: | Donderdag, december 04, 2003 13:01 |
hmmm... zo te lezen heb jij ook wat te vergeten? | |
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2003 | ||
Thema's: |