één voor één worden ze weer wakker
" de vlinders "
ik kan het echt niet vermijden
hoe hard ik ook probeer met al
mijn krachten er tegen
te strijden.
Het lukt me echt niet meer om ze
te ontwijken
ze komen uit alle donkere hoekjes
en laten zich door het zalige
gevoel verrijken.
Ik probeer ze met man en macht
in het gareel te houden
maar ze lachen stiekem van binnen
en breken zo die muur af
die ik met veel moeite had
opgebouwen.
Acht maanden hebben ze geslapen
" en ik was blij "
want zo kon ook de pijn
van het gevoel me niet
meer raken.
En nu zijn ze daar weer
" in volle ornaat "
met het mij al zo goed
bekende gevaar.
De onzekerheid, de angst
dan weer de pijn
van het verlies
eigenlijk zou ik er voor
willen weglopen
maar in het leven
kan je alleen maar
dromen en hopen!
LIEFDE IS ALS DANSEN,
ALS JE TEVEEL BEGINT NA TE DENKEN
RAAK JE DE MAAT KWIJT!