DOFFE ELLENDE
Vandaag voel ik me niet goed
‘k doe iets omdat het moet
ben begonnen met strijken
zat meer naar buiten te kijken
dat helpt me echter niet
want binnenin blijft verdriet
nu is mijn schoonmoeder opgenomen
in ‘t ziekenhuis, de 100 moest komen
ze kwam heel zwaar ten val
brak misschien haar bekken al
straks weten we iets meer
’t is hier geen leven meer
een vriend die wou wel weten
waarom hij niet meer kon eten
wat de reden was van zijn lijden
maar ze konden hem niet verblijden
gisteren kreeg hij te horen
het zijn zware longtumoren
een buurman viel zo tegen de grond
terwijl er een buurvrouw bij stond
die ging ook naar het ziekenhuis
maar hij is beter, mag vandaag naar huis
zijn vrouw kreeg pijn in de rug
en keerde met een spuitje terug
deze namiddag kwamen ze leveren
die man bleef hier maar zeveren
‘k had er echt geen oren naar
maar hij bleef toch doorgaan maar
stuurde die met een paar euro’s in het riet
anders haalde ik alleen de avond niet
mijn man die werkt en springt in
ziet daar tot nu toe geen graten in
we moeten dan ook naar vader toe
maar die weet niet altijd hoe
wij moeten schipperen en werken
om hem dat niet te laten merken
mijn wederhelft ligt op de nieuwe lattenbodem
en ik verstuur maar gedichtjes via de modem
kan immers de slaap niet dadelijk vatten
omdat mijn hersenen nog steeds niet snappen
dat er de laatste dagen zoveel is voorgevallen
en dat we dat moeten verwerken met ons allen
het enige positieve is tot nu toe al
dat schoonmoeder zal genezen van haar val
ze moet blijven liggen, krijgt bedrust
die is dan toch al een beetje gesust
ik was daar nog het meeste bang voor
want ze is niet echt gemakkelijk hoor
voor onze vrienden zal het anders verlopen
hun vele toekomstdromen zijn verzopen
in het verdriet en de vele pijn
die nog komt en die er al zijn
ze genoten wel samen van het leven
maar hoe lang is die man nog gegeven
wij gingen vaak samen gezellig uit eten
dat kunnen we nu wel even vergeten
volgende week krijgt hij een behandeling
maar het is niet zo maar een klein ding
ze willen zijn lijden wat verzachten
maar miserie staat hem te wachten
we helpen hen zo vaak we kunnen
maar moeten onszelf ook nog iets gunnen
we hadden vorige week de tijd nog eens niet
om pakjes te geven aan de kleinkinderen van Sint en Piet
maar zaterdag zien we hen, da’s niet voorbarig
want de oudste kleindochter is dan jarig
de feestperiode komt eraan
‘k heb nog geen kerstboom staan
het zijn soms moeilijke tijden
we zouden ons moeten verblijden
maar doe dat nu dan maar
als je vrienden zijn in gevaar
uitgeraasd zijn de stormen in mijn hoofd
en nu trek ik terug in bed, da’s beloofd
morgen komt er immers nog een dag
wie weet wat die ons nog brengen mag
we nemen de dagen zoals ze komen
en in de nacht voor iedereen zoete dromen