Verborgen tranen geboren
een lach gestorven
Gepijnigde gevoelens in
mijn gevangen hart
Trillende handen hopeloos
Mijn leven een doolhof
waarin ik ben verdwaald
op zoek naar mijn eigen ik
’t doel van de kaart geveegd
In alle eenzaamheid zoek
ik verbeten naar mijn geluk.
Aan het eindpunt van de lijn
ligt mijn verloren droom
Ik strijd,want daar moet ik zijn
Vermeer: | Zaterdag, december 13, 2003 16:22 |
Ik herken me hier 100% in...Ik wist nooit hoe ik dingen moest beschrijven, maar je haald de woorden uit mijn mond! Sterkte meis! Liefs Nien |
|
lommert: | Vrijdag, december 12, 2003 22:25 |
strijden is niet erg, maar niet je hele leven, lijkt me. misschien heb je iemand nodig die je uit het doolhof haalt. ik vind het een aangrijpend gedicht je willemmien |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2003 | ||
Thema's: |