je huist in gewoonte
in het gieren van
wind zal ik je horen
de lach van jouw kind
dat steeds wordt geboren
het bezweert alle golven
met muren van zand
graaft geulen met voeten
schept met verliezende hand
je huist in gewoonte
draagt sociaal als pak
niet als gegoten maar
vaak veel te strak
als je dan thuis komt
wieg je je kind
geeft het de vrijheid
die je buiten niet vindt
dan stralen je ogen
in het spelen als toen
dat je als kind had verloren
omdat je volwassen moest doen
wil melker
22/12/2003
nachtegaal: | Woensdag, december 24, 2003 11:37 |
ik hou al lang niet meer mijn innerlijke kind verborgen voor de buitenwereld en weet je : t leeft makkelijker. Melker, mooi gedicht bedacht vandaag. k Genoot liefs van vogel |
|
M@ri@: | Dinsdag, december 23, 2003 01:16 |
veilig thuis kan het keurslijf uit waar het innerlijk kind weer ontspruit liefs *boselfje* |
|
christina: | Maandag, december 22, 2003 15:12 |
zucht ... heel aangrijpend Wil maar toch graag gelezen liefs en knufff christa |
|
Jannie Hoogendam: | Maandag, december 22, 2003 11:42 |
Geraakt! Aandoenlijk en lief xxx Jannie |
|
Evenstar21: | Maandag, december 22, 2003 08:40 |
raak geschreven, waar mensen soms al (van zichzelf?) aan moeten voldoen...kussssssssss | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 22 december 2003 | ||
Thema's: |