de spiegel des levens
geeft alleen het leed
wat jezelf mag beleven
het geluk wat je op
je schouders draagt
zie je met
betraande ogen dan vaag
dep dan
het zilte vocht
aanschouw
het heldere zicht
en laat je
mee voeren
in het levens licht
rinze
M@ri@: | Zondag, december 28, 2003 14:56 |
......ik val stil..... ..........schitterbaar knuf *boselfje* |
|
arie: | Zondag, december 28, 2003 14:45 |
Dit gedicht is even broos als het leven zelf. Je raakt hier een gevoelige snaar.... Liefs, Arie |
|
sunset: | Zondag, december 28, 2003 09:43 |
Een heel gevoelig-waar, mooi gedicht. Liefs / sunset |
|
DrieGeetjes: | Zondag, december 28, 2003 04:54 |
*knipoog* | |
michris: | Zondag, december 28, 2003 02:02 |
wij (ik) vragen dragen met belaste schouders zwaar onevenwichtig wachtend op het licht liefs, michris |
|
Manjula: | Zondag, december 28, 2003 00:25 |
apart :) Greetz Ramon |
|
Auteur: rinze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 december 2003 | ||
Thema's: |