Het land is bedekt met sneeuw
Het schild ligt nutteloos op de oude man
Het kon hem niet meer beschermen
De koude deed de oude botten verstarren
De lente is in aantocht
Een jongeman pakt het schild op
Zijn zwaard glinstert op de smeltende sneeuw
Het schild wordt als het zijne erkend
Roest van geronnen bloed ontsiert de nerven
Het schild straalt betrouwbaarheid en kracht uit
De jongeman herkent de hand van zijn grootvader
Het schild past het zwaard
De strijd kan beginnen
De jongeman staat paraat
Voor zijn grootvader treedt hij de legers tegemoet
Voor zijn herinnering zal hij winnen
Het schild vervult nog éénmaal zijn trouwe taak
De sneeuw is weg, de legers komen, zij zijn met duizenden
De jongeman en zijn zwaard overwinnen
Volgend seizoen bedekt verse sneeuw een man
Gestorven onder zijn schild, wat hem tot het einde heeft beschermd
Maar tegen de koude kon het geen dienst doen