Haar lied in een nieuw jaar
Lopend langs een bijna verstikkend veld,
- een overvloed aan ruisende halmen - zie ik
plots de kracht van het zaad in een ogenblik
van stilstaan, en zich in mijn bewustzijn meldt.
Zo veilig opgeborgen in de aarde,
- een onbegrijpelijk groeien van,t geheel -
begint de kiemkracht als een juweel
te werken, aan haar absolute waarde.
Ik zie niet opgekomen zaden tussen soortgenoten.
Ongeschikt voor deze enorme akker?
Worden ze wellicht op andere tijden wakker,
of hebben zij zichzelf voor altijd buitengesloten?
Onbegrijpelijk dit denken. Waarom zo nodig?
Een vacuüm in mijn hoofd? Is mijn verlangen
niet te sterk om een antwoord te ontvangen ?
Of is het juist zo simpel, en vragen overbodig?
Een zwak geluid! Een sein op kousenvoeten ?
Een late vogel ? Op weg naar waar, naar wat ?
Komt ze mij een spiegel brengen ? Een sleutelgat,
Om mij in een nieuw jaar en nieuwe wereld te ontmoeten?
Ze vliegt voorbij. Is zij er om te zijn, meer niet?
Ik had haar willen vragen: ‘ Ben jij in evenwicht, elk uur?
Sluit je niet stiekem een compromis met de natuur’?
En dan………De verklaring is haar lied.
willemmien