Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
een labyrint
een labyrint
vol mysterieuze gangen
vol mensen
bij elke kruising
een verscheurende keuze
een stukje van mezelf achtergebleven
mezelf verloren
ergens onderweg
in kleine beetjes afgebrokkeld
nu lig ik verspreid over het grote labyrint
hier en daar een beetje mij
en ik ben mezelf kwijt
ik ga op zoek naar al die stukjes
maar wanneer ik er een vind
raak ik er een ander kwijt
ik zoek mezelf
maar vind enkel anderen
ook zichzelf aan het bijeenzoeken
de gangen worden donker en benauwend
het leven wandelt me voorbij zonder om te kijken
en enkel de leegte blijft achter
Reacties op dit gedicht
zeesce vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
zeesce
Gecontroleerd door:
260580
Gepubliceerd op:
01 januari 2004
Thema's:
[Leven]
[Vriendschap]
[Dood]