voelden als een vals geluid
je keek haar aan
het gedogen in haar ogen
kon je niet velen
haar woorden streelden
langs je huid, voelden
als een vals geluid
je kreeg waardering als je
klaar stond zonder vragen
dat kon je niet verdragen
haar mond vol beterweten
praatte door, voor jouw
ideeën was geen oor
je moest de wijste zijn
vermeed zo haar agressie
maar je woede vlamde op
werd bijna een obsessie
je vloekte buiten zicht
je onmacht ongericht
waar jij naar zoekt zit
niet bij haar van binnen
jouw liefde kan daar niets
beginnen, je blijft het kind
dat nog steeds luisteren moet
want wat zij doet is altijd goed
wil melker
02/01/2004
hiljaa: | Donderdag, augustus 25, 2005 21:04 |
prachtig gedicht kwam het toevallig tegen bij het openen van de site! knufliefs--hiljaa-- |
|
hiljaa: | Donderdag, augustus 25, 2005 21:04 |
nachtegaal: | Zondag, januari 04, 2004 17:55 |
Will, waarom staat dit hele gedicht eigenlijk niet in de tegenwoordige tijd??? Niet dat het in deze vorm niet mooi is hoor, verre van zelfs Ik vraag het me gewoon af lieve groet van vogel |
|
M@ri@: | Zaterdag, januari 03, 2004 14:56 |
stille rilling door mijn lijf gaat herkenning die geschreven staat liefs *boselfje* |
|
free: | Zaterdag, januari 03, 2004 08:26 |
moeders.....zijn een verhaal apart ;) liefs free mn allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! |
|
Roxette: | Vrijdag, januari 02, 2004 23:13 |
Een heftig gedicht met puur beschreven emoties...... Liefs, Rox |
|
Evenstar21: | Vrijdag, januari 02, 2004 13:13 |
prachtig.... kusssssss |
|
lommert: | Vrijdag, januari 02, 2004 10:37 |
Wil..wat een mooi gedicht en zo echt. herken het in elke zin...met bewondering gelezen. je willemmien |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 02 januari 2004 | ||
Thema's: |