Het leek even afgelopen,
het leek heel even toch voorbij.
Je deed gelukkig met je leven,
en gelukkig, ook voor mij.
Het tegendeel is bewezen,
niks doe ik goed.
Want bij alles wat ik zeg,
weet jij hoe het beter moet.
Misschien ben ik wel dommer,
heb jij wat meer verstand.
Maar schat, dat is niet het enige,
er is echt meer aan de hand.
Ik ben misschien niet heel erg raar,
en ik ben misschien 'lang en dun'
Maar denk je dat ik me beter voel dan jou?
Dat ik jou geen leven gun?
Als ik een jongen leuk vind,
kraak jij em helemaal af,
Dan issie lelijk, kan niet zoenen,
loopt ie raar en praat ie maf.
Jij denkt dat ik mezelf knap vind,
dat ik een 'R' heb die tot de hemel staat.
Schat, ik haat mijn eigen lichaam...
snap niet waarom er een jongen met me praat.
Misschien ben JIJ de arrogante hier,
die denkt alles te zijn...
misschien doe JIJ wel stoerder dan je bent...
ben je niet stoer, heb je alleen maar verdriet en pijn.
Als jij denkt dat ik dit toelaat,
mijn leven verkloten, want dat doe je.
Dan ken je me toch echt niet,
schat, het spijt me.
Je moet niet proberen iemand te zijn, die je niet bent.
Ik houd, hiel van je zoals je was, aan et begin.
Maar nu je zo verandert,
Heeft aardig doen tegen jou, geen enkele zin.