DENKEN
O, zou het denken geprojecteerd worden
op een scherm voor een breed publiek…
Gaat men zichzelf onmiddellijk herkennen,
of wordt men van de beelden ziek?
Het beeld dat men verkrijgt van anderen
is buitenkantgevoel en onterecht.
De binnenzijde is de ware oorzaak
dat men zo spreekt en het zo zegt.
Gaat de ziel met ’t hart samensmelten,
dan krijgt het woord betekenis.
Dan zal ‘t zuiver uit monden komen,
en wat gesproken wordt , géén ergernis
Maar zover is het bij mij nog lang niet.
Ik ben daar eerlijk in, als ik staar
naar die vreemde,soms eigenwijze ander,
zoals ik denk, zo is die ander, eerlijk waar.
En andersom is het idem dito.
De vreemde staart en denkt daarbij:
- ik weet het niet, ik ga mezelf maar na –
“je bent een lul of fijne knul voor mij.”
En elke dag is het wel anders.
Denk ik mild, verzet mijn zinnen.
Ga asjeblief wat vaker denken:
‘jij en ik: dezelfde diep van binnen.’
bieke: | Maandag, januari 12, 2004 14:58 |
Aan de buitenkant, verschillen we allemaal(gelukkig maar). En de binnenkant is soms zo moeilijk te achterhalen. (erg maar waar) Liefs Bieke, |
|
Stompie: | Maandag, januari 12, 2004 14:44 |
Zó diep dat je er niet bij kunt, vaak. Van veraf lijken alle mensen op elkaar, maar daarmee zijn ze nog niet gelijk, laat staan dat ze het WILLEN zijn. Goed bedoeld hoor. |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 12 januari 2004 | ||
Thema's: |