Vandaag precies 1 jaar geleden
heb ik zoveel gebeden
dat terwijl ik niet eens gelovig ben..
Amper kunnen lopen van de pijn
ik voelde me oh zo klein.
Iedere stap, mn handen tegen mn buik
Niks hielp, geen medicatie of een kruik..
Elke stap zeer overwogen om te zetten
alsmaar nauwkeurig opletten.
Nee hij mocht me niet zo zien rondlopen
steeds daarop blijven hopen.
3 maanden lang een bloeding gehad
niemand wist van hoe en wat.
Nergens de bloeding op te merken
blijven hopen dat de medicatie werken.
Niks mocht baten
heb alles maar zo gelaten.
Het stopte vanzelf zomaar
niemand kent en weet de schade van hoe en waar..
synchrogirl: | Maandag, januari 12, 2004 21:27 |
nee dat weet niemand omdat jij dat niet zegt.. ik vind het een heel mooi gedicht paulina.. ik vind het knap dat je hebt doorgezet... maar het zit nog zo in je hoofd.. het spijt me dat het vandaag een jaar geleden is.. weet dat ik er voor je ben he ;) misschien vind je me jong ofzo maar ik luister wel naar je!! Koppiej op (:P) Heel veel liefs en een superdikke knuff!! |
|
Auteur: Paulin@ | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 januari 2004 | ||
Thema's: |