Alleen.
Daar sta ik dan
alleen
en jij
ligt daar,
Nog altijd vind
ik het raar.
Jij maakte altijd
grapjes hierover
je zei;
Je wordt geen grafloper,
laat mij maar lekker liggen
We lachtten samen.
Plant een
denneboompje
en wat hei,
wees niet
te verdrietig
wees weer blij.
Kom
laat mij maar
lekker liggen
Het is zo koud
op zo.n graf.
Je zei altijd;
Je wilt toch
geen kou vatten he!!!
Vooruit ga.....
Daar ga ik dan
alleen
en jij
blijf daar.
Toch raar.
Wheelgranny: | Woensdag, januari 14, 2004 01:32 |
Aangrijpend ontroerend gedicht, Jackie. Zijn moeders niet altijd zo? Willen ze niet altijd hun kind beschermen en zelfs laten weten, dat je je niet bezwaard hoeft te voelen, als je niet al teveel naar het kerkhof komt! Ze beschermen nog over de grenzen van de dood heen! Sterkte en lieve knuffel Tonnie |
|
bieke: | Dinsdag, januari 13, 2004 17:19 |
Weinig woorden kunnen je troosten, wel wil ik je mijn oprechte deelneming geven. En je sterkte wensen in het verwerken van je verdriet. Liefs xxxjes Bieke, |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, januari 13, 2004 16:29 |
Is het echt waar??? Jackie, wat erg!!!! sterkte( maar dat klinkt zo cliche he) Ik ga je mailen xxx Jannie |
|
lommert: | Dinsdag, januari 13, 2004 16:01 |
ik wil je in gedachten rozen geven het pad op gaan bij welzijn en bij leven een beetje naast je staan ik weet niet of dit helpen kan van mij een lieve groet een troost, van deze man omdat dit uit mezelf moet. liefs xxx willem |
|
fairy_of_roses: | Dinsdag, januari 13, 2004 15:51 |
Gecondoleerd en veel succes met je verdriet! -veel liefs- Fairy_of_Roses | |
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2004 | ||
Thema's: |