het ochtendgloren komt me te gemoet,
als ik naar buiten kijk door mijn raam.
ik weet dat ik nog niet opstaan moet,
want anders ben ik straks niet te genieten.
het is nog vroeg.
s'avonds als ik naar buiten kijk,
stokt mijn adem in mijn keel,
de lucht is nu niet blauw en roze als vanochtend,
maar blauw, paars, roze en geel!
het is al laat
als ik dan voor mijn raam sta te gapen,
is de lucht heel donker blauw,
alsof ze zegt; ga maar slapen!
en dat doe ik dan ook gauw.
:)