het kind zit angstig ineengedoken,
een ziel verwond het hart gebroken
een harde klap hier een stamp daar
ze wil wegvluchten maar naar waar
het kind is bang,bang voor die pijn
en ze wilt zo graag onzichtbaar zijn
huilend probeert ze rechtop te staan
hoelang moet zij zich zo laten slaan
voordat men haar krachten zal doven
en ‘t laatste licht uit de ogen zal roven
tranen zoeken hun weg zo’n verdriet
en geen sterveling die het kind ziet
triest zakt ze neer en sluit haar ogen
uitgeput,gewond geen denkvermogen
als een hoopje ellende achtergelaten
alleen en niemand had in de gaten
dat ergens bij hen niet zo ver vandaan
een kinderleven verloren is gegaan
druppeltje: | Maandag, januari 19, 2004 21:13 |
wauw... meid dit is echt een prachtig gedicht vol gevoelens en pijn maar heel erg mooi verwoord blijf dichten het is fantastisch wat je hier neer typt! knuffie |
|
ikke_s14: | Maandag, januari 19, 2004 19:33 |
woow...daar word ik echt even stil van... prachtig geschreven! kusjes sharon |
|
M@ri@: | Maandag, januari 19, 2004 15:06 |
littekens in een kinderziel zo teer doen in verdere leven zo verdomde zeer herkenbaar lees ik met een traan hoop dat ook jij verder kunt gaan kunt genieten van het nu in het leven en je heden mooie levensmomenten zijn gegeven knuf en liefs *boselfje* |
|
christina: | Maandag, januari 19, 2004 00:35 |
lieverd lief robijntje maak van de rest van je leven mooie jaren ook al weet ik dat veel niet is te vergeten dikke knufff speciaal |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 januari 2004 | ||
Thema's: |