Gedachten kruipen twijfelend voorbij,
Boos, verdrietig, vrolijk, blij?
De tijd tikt door in het verschiet,
Er rolt een traan van woede, angst, verdriet.
Maar toch ook een glimlachje om m'n mond,
Omdat dat volgens mama zo vrolijk stond.
Een blok van steen danst in mijn hoofd,
Niet snappend waarom een ieder het gelooft.
Eerder die glimlach dan blikken van pijn,
Omdat dit meisje 'gelukkig' hoort te zijn.
Dansende steen bouwt een muur dwars door mij,
Ene kant gevangen, andere helft vrij.
De gesloten kant kropt angsten op en huilt,
'T vrije deel laat niet zien dat zij onzekerheid verschuilt.
Oneindig kruipen twijfelend de gedachten voorbij,
Boos, verdrietig, vrolijk, blij...