traan der eenhoorn.
Een traan in haar oog,
verdriet in haar hart.
Een hoorn priemt in het hoog,
terwijl ze vergaat van de smart.
De eenhoorn voelt zich eenzaam,
niemand om haar heen.
Ze kijkt door het raam,
ze voelt zich niet sereen.
Niets lukt nog,
ze is nu gezwicht.
Niemand zal haar missen, toch???
Ze verdwijnt nu met het noorderlicht...
Reacties op dit gedicht
| Tinne Verbeek: | Dinsdag, januari 27, 2004 22:05 |
| Niemand zal haar missen? Ben je daar heel zeker van...? | |
Over dit gedicht
| Auteur: eenhoorn | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||