De Po
Wij hebben thuis nog zo’n oude po
Die was van tante Jaan
Ik weet nog dat ze die altijd
Onder haar bed had staan
En elke mogen om zeven uur
Dan kwam ze tree voor tree
Met een volle pot de trap af
Heel voorzichtig naar benee
Maar op een koude winterdag
Struikelde tante Jaan
Het lieve mens viel van de trap
De volle pot er achteraan
Gelukkig was tante niet gewond
Maar wel heel kleddernat
Ze had de inhoud van de pot
Geheel over zich heen gehad
Wij hoorden van dat ongeluk
In de loop van die zelfde dag
We hadden meelij met tante Jaan
Maar kregen wel de slappe lach
Enfin de boel werd opgeruimd
En tante ging in bad
We hebben het er later nog
Vaak lachend over gehad
De po is nu een bloemenpot
Die we op het terras hebben staan
Maar altijd, als ik er naar kijk
Denk ik aan onze lieve tante Jaan
Peter
26-01-2004
stefje: | Woensdag, oktober 06, 2004 15:50 |
dat heb je echt prachtig geschreven!ik zie het voorval al helemaal voor me! een mooi, vlot en vooral grappig gedicht! lieve groetjes van stefanie | |
Dario DV: | Maandag, januari 26, 2004 15:57 |
Zeker een herinnering die niet te vergeten valt en zeker als je dagelijks deze po nu in het zicht hebt! Leuk voorval! Gr'jes, Dario |
|
Jannie Hoogendam: | Maandag, januari 26, 2004 15:06 |
Als jij mag lachen, mag ik het dan ook? Whaahahahaaa... ik vind hem steengoed Arme tante (s)Jaan liefs Jannie |
|
Auteur: Peter van Tiel | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2004 | ||
Thema's: |