er vallen gedachten uit de lucht,
elk in de vorm van een wit kristal.
ik kijk omhoog en zucht.
al die gedachten uit het heelal,
zweven rond hier op aarde.
zodat wij mensen ze kunnen ervaren.
ik ga naar buiten,
ik kan niet ver meer kijken.
de sneeuw is niet te stuiten.
achter alle ramen brandt er licht.
mensen proberen om te gaan met de gedachten.
sommigen schrijven un gedicht,
anderen een verhaal.
maar uiteindelijk worden ze verwerkt, allemaal.
hoe moelijk het soms is,
er is voor alles een rede.
soms is dat niet te aanvaarden.
maar ja, het moet wel...
waarom sneeuwt het anders gedachten?