Alleen ik weet dat ik een masker draag,
voor m’n vrienden was ik gewoon weer lekker vrolijk vandaag.
Altijd denken ze maar daar is die vrolijke jongen weer,
maar als ik thuis kom dan heb ik het niet meer.
Dan voel ik me nederig en klein
kon het maar heel anders zijn.
Soms wil ik me wel eens snijden,
dan heb ik nog moeilijkere tijden.
Maar ik durf niet,
ik ben gewoon 1 grote miet.
Ik moet maar gewoon zo door blijven leven,
en het niet proberen op te geven.
Morgen zet ik het masker gewoon weer op m’n hoofd
ben ik weer een beetje van die pijn beroofd.
Blij ben ik wel dat ik zulke vrienden heb gekregen,
want door hun kan ik er weer even tegen.
Ik lig vaak over mooie tijden te dromen,
hoop ook snel het geluk tegen te komen.
Zodat ik dit masker op bergen kan,
en me eens kan gedragen als een echte man!!!