het dansende meisje in de zon
Een glimmende lach die straalt in een overgoten zon
Van pracht en praal.
Met die ogen van goud overviel je de nacht Van mijn hart.
Die eenzame eeuwig zoekende volharding van wat is,ging weg in jou gouden haren
wild als de jungle waar de regen valt als jij weent,
en de dagen stil aan weg varen naar het hart van die die liefde voelt,en ook zal vallen voor de glans die je brengt in de harte van ieder mens,en het verzoek naar die wens
de eeuwige dans van ik zie je graag,
komt weldra je in bloei staat en meer dan ooit
de woorden zal verkondigen van een open boek zonder einde,
aan de gene van wie je echt houd en waarmee je
je ladder verder bouwt naar de hemel toe die jij op
aarde creƫerde.