Diepte
Als een draaikolk in kolkend water voel ik mij gevangen.
In een web van de sterke stroom verlangen
duistere krachten dat ik daar niet moet blijven,
me omhoog moet werken en boven moet drijven.
En boven het zicht van de horizon, boven het water
lijkt het alsof de einder wenkt, en me roept naar later.
De diepte trekt aan mij in al zijn hoedanigheid, en zegt:
‘Je zelfbeklag, jouw zelfmedelijden, ‘t was terecht.’
En met het hoofd weer boven water, in de volle zon,
terwijl ik even dacht dat ik het leven niet meer aan kon,
heeft datzelfde water met zijn geweldige kracht,
en een ervaring rijker, naar hoger denken gebracht.
willemmien
MayadeBij: | Vrijdag, februari 06, 2004 21:59 |
Ik concludeer hieruit dat morgenochtend inderdaad de zon schijnt =:)}}) (zonnemelk: check. brood voor de eendjes: check. Kleed en schrijfblok: check ;) Mooi. | |
Jannie Hoogendam: | Vrijdag, februari 06, 2004 21:43 |
Wat heb je dit prachtig verwoordt.De inhoud is duidelijk liefs Jannie |
|
bieke: | Vrijdag, februari 06, 2004 21:39 |
Een juweeltje, je weet waarom ;)) Dikke kus Bieke, |
|
Rep: | Vrijdag, februari 06, 2004 21:38 |
mooi, verdrietig en gevoelig... |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 06 februari 2004 | ||
Thema's: |