als je voor je gevoel nergens meer naar toe kunt
en het word je allemaal genoeg
dan lijkt je enige steun
in die kl*te kroeg
het voelt alsof je liever daarvoor kiest
boven ons
en wat ik ook probeer
voor mij voelt het alsof ik verlies
zelfs als het een tijd lang goed gaat
stiekem krijg ik dan toch weer vertrouwen
maar als het je allemaal te veel wordt
voelt het weer alsof het je allemaal geen reet uitmaakt
en ja, mij maak je kwaad
omdat je me pijn doet
omdat ik me machteloos voel
omdat je kiest voor die kroeg
er komt een keer dat het mis gaat
met jezelf of iets om je heen
maar dat heb je er kennelijk voor over
voel jij je dan zo alleen..?
soms weet ik het niet meer
de afstand tussen ons blijft groeien
tot er een moment komt
dat het me echt niks meer kan boeien
dan bekijk je het maar in je eentje
want ik geloof niet echt meer in jou
maar het allermoeilijkste is
dat ik diep van binnen van je hou...
en dat ik je ergens wel begrijp...
Auteur: searching | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2004 | ||
Thema's: |