je was vrouw, moeder en oma tegelijk
dat maakte je leven zo rijk
ik noemde je altijd tante
ook al was je niet mijn bloedsverwante
je hield graag van voetbal
dat vond ik soms best wel mal
dat een vrouw als jij naar voetbal ging
maar ach ieder heeft zo zijn eigen ding
je ging vaak met oma op stap
en at dan bij oma een lekker hap
opeens was er alleen nog maar die ziekte waar je tegen vocht
en werd er alleen nog maar naar een oplossing gezocht
helaas die was er niet
en je had veel pijn die een ander niet voelt of ziet
soms had je goede dagen en soms slechten
maar je gaf niet op en bent blijven vechten
tot het einde toe heb je volgehouden
je bent gebleven bij de mensen die zoveel van je houden
helaas is die strijd nu gestreden
maar je behoort in onze gedachten nog lang niet tot het verleden!