Schreeuw in de nacht.
Niemand kan me horen,
want de nacht is zo luid.
Gefluister in het donker,
is mijn enigste geluid.
Dat de koude nachten,
probeerd te doorbreken.
Heb al zo lang moeten wachten,
de uren voorbij gestreken.
Ik sta te roepen en te gillen,
want ik ben voor de nacht zo bang.
Maar niemand die mijn angst kan stillen,
ze horen me niet ookal roep ik al zo lang.
Want na al die tijd,
is er niemand die op mijn geluid afkomt.
Langzaam raak ik mijn stem kwijt,
mijn woorden door de nacht verstomd...
Over dit gedicht
| Auteur: WritingMoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||