HONGEROGEN STAREN
hongerogen staren
je raakt aan geesten
tot een vonkje overspringt
behoedzaam in het tasten
kijkt in de gedachten
van ogen die verwachten
wendt dan de blik
en schrikt beduusd
van vreemde krachten
ze reiken naar je ziel
voelen aan je geest
hongerogen staren
en baren zo je angst
er zijn er op je pad
een paar geweest
in wie je wel
vertrouwen had
je handen spelen
met de tijd, eeuwen
zijn vergleden, in
hoofden voel je pijn
die gisteren is geleden
hun last is niet te dragen
ontvlucht en vlieg want
ijlte stelt geen vragen
wil melker
14/24/2004
Reacties op dit gedicht
| M@ri@: | Zaterdag, februari 14, 2004 22:56 |
| zuiver puur invoelbaar in stilte schitterbaar liefs *boselfje* |
|
| kokkie: | Zaterdag, februari 14, 2004 15:46 |
| tranen..... liefs angela |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, februari 14, 2004 11:13 |
| Goedemorgen! 1 kus van een vroeg bijtje; SMAKKA!! | |
| *Shanti*: | Zaterdag, februari 14, 2004 09:22 |
| Voor mij heel herkenbaar!! Mediamiek zijn is niet altijd eenvoudig, maar gelukkig heb ik een liefdevolle geleidegeest. Angst mag en kun je in dit proces niet toelaten! Liefs, namasté, Shanti |
|
| Quo Vadis?: | Zaterdag, februari 14, 2004 08:55 |
| .! Prettig weekend, Wil! *smile* ;o)x |
|
| Lesley-Ann: | Zaterdag, februari 14, 2004 08:42 |
| Mooi diepgaand Lesley-Ann | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||