Weer in mijn gedachten verdronken,
door de raadselachtige gangen naar jou wereld gezonken
Op zoek naar de antwoorden op m'n vele vragen,
dat onduidelijke, die twijfels ze blijven maar knagen!
WAAROM, waarom zei je toch dat je twijfelde en vrijden we een uur later!?
Waarschijnelijk opgestaan met een grote kater?
maar WAAROM zond je dan dat weer dat bericht?
Verstond je niet dat dat iets was als een moedgevendlicht
Jij met je weinige zinnen en je mooie grote ogen,
beschoten mijn hart door duizend cupido's met bogen,
jij met je prachtige handen,
die mij met je meetrokken en me in je droomwereld lieten landen.
Maar het mocht niet zijn,
weer deed je me zielsveel pijn!
Je zei toch dat je naar die langverwachte fuif kwam!?
Maar ocharme onze 19-jarige mocht maar uit tot 1u van mam.
Eindelijk kreeg ik het besef,
dat jij vooral geen tekort had aan lef!
vrienden zeiden dat je het niet waard was kereltje!
en stilaan kwam ik boven uit jouw vertikkende wereldje,
ik ben VOORAL weg!!