Door mijn ware gevoelens niet te uiten
En mijn angsten omzet in zekerheid
Door mijn gedachten niet uit te spreken
Is het een masker dat mijn leven leidt
Door mijn leven leuk te laten lijken
En mijn tranen aan niemand toon
Door vrolijk over vanalles te praten
Ben ik actrice met een kroon
Door mijn masker op te zetten
Kom ik door elke nieuwe dag
Door iedereen in een waan te laten
Huil ik met een lach
erje: | Zondag, februari 22, 2004 01:08 |
Ik denk dat je dat masker gewoon af moet zetten, dan wordt het weer licht,mogelijk dat huilen met een lach, dan omslaat in lachen met een traan, van beide opties krijg je vochtige ogen. liefs erje |
|
shelob: | Zaterdag, februari 21, 2004 22:09 |
Huil maar gewoon zonder lach, als je flink bent uitgehuild kun je weer voorzichtig lachen, knuf | |
Elizabethh: | Zaterdag, februari 21, 2004 21:25 |
Je woorden zijn Goud waard, maar probeer toch die masker af te zetten,...ben je dan niet nieuwschierig hoe het zou zijn zonder die mask????? Dan kan je huilen zonder te Glimlachen...want dat is wat je zoekt... Trannen, zonder een Glimlach..! Liefs Elizabethh. |
|
Ineketrieneke: | Zaterdag, februari 21, 2004 20:29 |
Prachtig gedicht, echt waar. Ben erdoor ontroerd... Geweldig als je zoiets kan !!! |
|
~Classique~: | Zaterdag, februari 21, 2004 20:19 |
heel knap geschreven maar iedereen! iedereen kan het masker zelf breken en zelf aan de kant gooien.. en erop vertrouwen dat het goed is... |
|
chantal oppelaar: | Zaterdag, februari 21, 2004 20:14 |
Wat een ontzettend mooi gedicht..meer kan ik er niet over zeggen...egt vet mooi.. | |
Auteur: Manja Moraal | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 februari 2004 | ||
Thema's: |