Nachten zijn tekort om mijn verdriet uit te huilen,
in mijn leven is er geen plaats voor geluk.
Telkens moet ik voor het ongluk schuilen,
dit maakt mijn hele leven stuk.
Ik ben ontzettend moe,
voel me zo alleen.
Ik mis levens moed
en een beschermende arm om mij heen.
Ik wil mijn leven delen met geluk en verdriet,
maar hoe ik ook mijn best doe,
geluk vind ik niet.
Het klinkt heel egoïstisch,
maar ik wil niet meer verder gaan.
Ik wil niet meer uit dalen klimmen,
en mijn vijanden blijven verslaan.
Ik wil gewoon niet meer,
ik wil dood.
Ik kan niet meer