Soms kan ik mijn gedachten niet meer bijhouden,
Vanuit het niet komt het op me af.
Ik probeer mijn zicht niet te laten vernauwen,
Maar onzekerheid en ongelukkigheid is mijn straf
Want eigenlijk lijkt het alsof niets klopt
Ik voel me anoniem en zonder kracht
Ik snap de gek die ontploft na alles te hebben opgekropt
Voor een moment grijpt ie alle macht
De mensheid is als een kudde schapen
De aarde is onze wei
Wat er precies gebeurd heeft vrijwel niemand in de gaten
En toch zijn we er allemaal bij
Ik wil wel schreeuwen maar er ontbreekt me moed
Ik ben een buitenstaander binnen een groep
Onderbewust ben ik door vele dingen beïnvloed
Vanaf nu neem ik men eigen gevoelens onder de loep....