Mijn spiegel.

Op mijn kamer staat een spiegel,heel erg oud.
Mijn vader heeft hem zelf gebouwd.
Ik denk dat hij er al mijn hele leven staat.
Niet voor niets dat ik soms ook met hem praat.

Als ik in de spiegel kijk.
Zie ik dat ik op mijn vader lijk.
Niet dat dit zo bijzonder is.
Maar weet wel dat ik hem heel erg mis.

Ik stelde aan mijn spiegel al heel wat vragen.
Maar nooit een antwoord al die dagen.
Zo heb ik ook al vaak mijn spiegelbeeld.
Met mijn verhalen verveeld.

Mijn dochtertje zeer bijdehand.
Vroeg hem laatst ,spiegel,spiegel aan de wand.
Wat is er met mijn papa aan de hand.
Hij lijkt in gedachten wel in een ander land.

De spiegel antwoorde onbevreest.
Ook jou papa is laatst hier geweest.
Hij vertelde mij over zijn verdriet en pijn.
Omdat hij niet altijd bij jou kan zijn.

Ze zij toen tegen hem , ontneem hem dan dat verdriet.
Want zo erg vind ik dat niet.
Ik weet dat hij heel veel van me houd.
En dat is mij meer waard dan goud.

De spiegel antwoorde,kleine elf.
Waarom vertel je hem dat niet zelf.
Niets zou hij liever horen.
Zijn verdriet gaat zo vanzelf verloren.

Liefdevol nam ik haar op mijn schoot.
En vertelde haar straks ben je zelf groot.
Ik geef je dan mijn spiegel als geschenk.
Zo dat je weet dat ik altijd aan je denk.

Vertel hem al je verdriet en pijn.
Hij zal er altijd voor je zijn.
Maar vertel hem ook de mooie dingen.
Dan hoor ik hem straks in de hemel zingen.

En als ik dan zijn gezang denk te horen.
Weet ik ,ben je hem niet uit het oog verloren.
De spiegel is dan heel erg oud.
Maar dan heeft opa hem niet voor niets gebouwd.



Groetjes Wim

Pluk morgen het mooiste van de dag.
En begin hem met een stralende lach.



*********************************