Kinders gehuil
zovele kinder’n die huilen
door liefde ze’n gemis
geen rok om achter te schuilen
leven in een wereld die er niet is
Gedwongen te dromen
van leven zonder pijn
hopend dat dat ooit zal komen
maar wetend dat dat niet snel zal zijn
tranen lopen mee met de regen
die de wereld overspoelen
zoveel kinderen die zelfmoord plegen
omdat mensen niet weten wat ze bedoelen
Leeftijdsgenootjes die hen pestten
ouders die niet luisterden
allemaal stukjes
van hun grote pijn.
Te laat beseffend dat hier geboren zijn
helemaal niet simpel is om te leven
steeds diezelfde blijvende pijn
waar de mens is vergeten te geven.
Te inhalig voor emoties
ze wilden ze niet geven
pas toen de dood geweest was
zagen ze hun fouten.
Dan komen de tijden
van spijt ze’n doel
nu zijn zij het die lijden
onder een imens schuldgevoel.
Strofe 1-3-5-7 dae/solara/artemis
strofe 2-4-6 zaphod
ariana: | Woensdag, mei 03, 2006 16:01 |
echt werkelijk zo''n mooi gedicht! herken me zelf erin direct. het kopt wel wat er in het gedicht staat! groetjes chantal |
|
Toonie: | Woensdag, februari 25, 2004 22:08 |
Heee ga je ff van naam veranderen zonder t me te laten weten :p Mooi geschreven van jullie.. Erg herkenbaar ook.. Knuff voor mn zusje Tot gauw? x |
|
Auteur: artemis | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 25 februari 2004 | ||
Thema's: |